این بار سوم است که دربارهی انتشار کتاب «پادشاه خورشید» در ایران مینویسم، و همه از آن رو که خود کتاب را هنوز ندیدهام و خبر ناقصی را که غیر مستقیم گرفتم، بازنشر کردم.
امروز دوستی گرامی از داخل تصویر مقدمهی کتاب را برایم فرستاد و در تصویرها به روشنی دیده میشود که کتاب «پادشاه خورشید»، مجموعهی نوشتههای احسان طبری که در سالهای ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۲ در مجلهی چیستا (به مدیریت زندهیاد پرویز شهریاری) و با نام مستعار کاووس صداقت منتشر شدند، در واقع به کوشش آقایان خسرو باقری و کورش تیموریفر پدید آمدهاست. سپاسگزارم از این دوست گرامی که مرا از جهالت بیرون آورد.
من در نوشتهای به تاریخ ۲۰ اوت خبر انتشار کتاب را به کوشش «کسانی» منتشر کردم. بعد دوستی به واژهی «کسان» اعتراض داشتند، و توضیح دادم که از نظر من «کسان» بار منفی ندارد و فقط نام کوشندگان انتشار کتاب را نمیدانستم. و اکنون با این نوشته، امیدوارم که همهی «سوءتفاهم»ها رفع شدهباشد.
البته هنوز تکرار میکنم که من بودم که نخستین بار در نوشتهای به تاریخ ۸ آوریل ۲۰۱۲ برای همگان فاش کردم که احسان طبری با دو نام مستعار کاووس صداقت و ا. طباطبایی نیز مینوشتهاست. اما جا دارد تأکید کنم که با این صحبتها قصدم تلاش برای «بردن سهمی از میراث یا نورانیت تاج روی سر طبری» یا «لقمهای از افتخارات طبری» یا نشان دادن میزان نزدیکی به طبری و از این چیزها نبوده و نیست. من همواره، و کم و بیش، انسانی مستقل و ایستاده بر پای خود بودهام، حتی در مدت عضویت در حزب توده ایران و در طول دوندگیهای حزبی، و نیز در باقی دوران زندگانیم. هرگز نیازی نداشتهام که در پرتو درخشش دیگران خود را گرم کنم. ۱۴ سال پیش، هنگام انتشار اثری دیگر از طبری در داخل به نام «از دیدار خویشتن»، و دعوایی که به تحریک معاندان و به شکلی غیابی میان دختر ارشد طبری، خانم آذین طبری، و من ایجاد شد، توضیحی نوشتم که در مجلهی بخارا شماره ۳۶، خرداد و تیر ۱۳۸۳ منتشر شد، و در این نشانی نیز موجود است. با آن نوشته امیدوار بودم که سهم من از چانه زدن پیرامون میراث قلمی احسان طبری به پایان رسیده و دیگر باری از آن میراث بر دوش ندارم، و چهقدر احساس راحتی میکردم.
دریغا...
امروز دوستی گرامی از داخل تصویر مقدمهی کتاب را برایم فرستاد و در تصویرها به روشنی دیده میشود که کتاب «پادشاه خورشید»، مجموعهی نوشتههای احسان طبری که در سالهای ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۲ در مجلهی چیستا (به مدیریت زندهیاد پرویز شهریاری) و با نام مستعار کاووس صداقت منتشر شدند، در واقع به کوشش آقایان خسرو باقری و کورش تیموریفر پدید آمدهاست. سپاسگزارم از این دوست گرامی که مرا از جهالت بیرون آورد.
من در نوشتهای به تاریخ ۲۰ اوت خبر انتشار کتاب را به کوشش «کسانی» منتشر کردم. بعد دوستی به واژهی «کسان» اعتراض داشتند، و توضیح دادم که از نظر من «کسان» بار منفی ندارد و فقط نام کوشندگان انتشار کتاب را نمیدانستم. و اکنون با این نوشته، امیدوارم که همهی «سوءتفاهم»ها رفع شدهباشد.
البته هنوز تکرار میکنم که من بودم که نخستین بار در نوشتهای به تاریخ ۸ آوریل ۲۰۱۲ برای همگان فاش کردم که احسان طبری با دو نام مستعار کاووس صداقت و ا. طباطبایی نیز مینوشتهاست. اما جا دارد تأکید کنم که با این صحبتها قصدم تلاش برای «بردن سهمی از میراث یا نورانیت تاج روی سر طبری» یا «لقمهای از افتخارات طبری» یا نشان دادن میزان نزدیکی به طبری و از این چیزها نبوده و نیست. من همواره، و کم و بیش، انسانی مستقل و ایستاده بر پای خود بودهام، حتی در مدت عضویت در حزب توده ایران و در طول دوندگیهای حزبی، و نیز در باقی دوران زندگانیم. هرگز نیازی نداشتهام که در پرتو درخشش دیگران خود را گرم کنم. ۱۴ سال پیش، هنگام انتشار اثری دیگر از طبری در داخل به نام «از دیدار خویشتن»، و دعوایی که به تحریک معاندان و به شکلی غیابی میان دختر ارشد طبری، خانم آذین طبری، و من ایجاد شد، توضیحی نوشتم که در مجلهی بخارا شماره ۳۶، خرداد و تیر ۱۳۸۳ منتشر شد، و در این نشانی نیز موجود است. با آن نوشته امیدوار بودم که سهم من از چانه زدن پیرامون میراث قلمی احسان طبری به پایان رسیده و دیگر باری از آن میراث بر دوش ندارم، و چهقدر احساس راحتی میکردم.
دریغا...