حسین نظری، زاده 1305 در رشت، یکی از اعضا و فعالان کهنسال حزب توده ایران، که سالها در تشکلهای دانشجویی، کارگری، و سندیکایی ایران و جهان کوشیدهبود، 21 شهریور (12 سپتامبر) در آستانهی نودسالگی در پاریس درگذشت.
او که چندی هم در زندان بهسر بردهبود، پس از کودتای 28 مرداد، در سال 1333 به مهاجرت رفت، و به نوشتهی نورالدین کیانوری در کتاب خاطراتش «در پاریس بود و در شرایط بسیار دشواری زندگی میکرد» و یک گروه حزبی را اداره میکرد. به نوشتهی کیانوری، پس از انقلاب، حسین نظری از نخستین کسانی بود که به ایران بازگشت.
حسین نطری زیر نظر فرجالله میزانی (جوانشیر) کتابفروشی ابوریحان را در تهران (چهارراه ابوریحان) اداره میکرد و در کنار انتشار کتابهایی دیگر، برخی کتابهای مربوط به کار و کارگران و جنبش سندیکایی را نیز منتشر کرد. او همچنین عضو هیئت تحریریه (و شاید سردبیر؟) هفتهنامه "اتحاد" نشریهی کارگری حزب توده ایران بود که در سالهای 1358 تا 1360 (؟) منتشر میشد. من یک بار همراه با احسان طبری و همسرش آذر به یک مهمانی ناهار به منزل حسین نظری رفتم و او و همسرش با خوراک بسیار خوشمزهی شمالی نان و نمکم دادند.
بیش از دو هفته منتظر ماندم تا شاید یکی از انواع گروههای کجوکولهای که خود را داعیهدار ادامه راه حزب توده ایران میدانند نامی از او ببرند و یادی از او بکنند، اما دریغ از یک کلمه. و شاید همان بهتر. در عوض نشریه "کار" سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)، و نیز وبگاه "اخبار روز" بهموقع زیستنامه مهندس حسین نظری را با برخی جزئیات منتشر کردند و به نیکی از او یاد کردند. این نشانی و این نشانی را ببینید.
آقای حمید احمدی نیز در طرح گردآوری تاریخ شفاهی چپ ایران در سال 1380 ویدئویی 12 ساعته از گفتوگو با حسین نظری تهیه کردهاند. این نشانی را ببینید. عکس زندهیاد نظری را نیز از وبگاه "انجمن مطالعات تاریخ شفاهی ایران" برداشتم.
او که چندی هم در زندان بهسر بردهبود، پس از کودتای 28 مرداد، در سال 1333 به مهاجرت رفت، و به نوشتهی نورالدین کیانوری در کتاب خاطراتش «در پاریس بود و در شرایط بسیار دشواری زندگی میکرد» و یک گروه حزبی را اداره میکرد. به نوشتهی کیانوری، پس از انقلاب، حسین نظری از نخستین کسانی بود که به ایران بازگشت.
حسین نطری زیر نظر فرجالله میزانی (جوانشیر) کتابفروشی ابوریحان را در تهران (چهارراه ابوریحان) اداره میکرد و در کنار انتشار کتابهایی دیگر، برخی کتابهای مربوط به کار و کارگران و جنبش سندیکایی را نیز منتشر کرد. او همچنین عضو هیئت تحریریه (و شاید سردبیر؟) هفتهنامه "اتحاد" نشریهی کارگری حزب توده ایران بود که در سالهای 1358 تا 1360 (؟) منتشر میشد. من یک بار همراه با احسان طبری و همسرش آذر به یک مهمانی ناهار به منزل حسین نظری رفتم و او و همسرش با خوراک بسیار خوشمزهی شمالی نان و نمکم دادند.
بیش از دو هفته منتظر ماندم تا شاید یکی از انواع گروههای کجوکولهای که خود را داعیهدار ادامه راه حزب توده ایران میدانند نامی از او ببرند و یادی از او بکنند، اما دریغ از یک کلمه. و شاید همان بهتر. در عوض نشریه "کار" سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)، و نیز وبگاه "اخبار روز" بهموقع زیستنامه مهندس حسین نظری را با برخی جزئیات منتشر کردند و به نیکی از او یاد کردند. این نشانی و این نشانی را ببینید.
آقای حمید احمدی نیز در طرح گردآوری تاریخ شفاهی چپ ایران در سال 1380 ویدئویی 12 ساعته از گفتوگو با حسین نظری تهیه کردهاند. این نشانی را ببینید. عکس زندهیاد نظری را نیز از وبگاه "انجمن مطالعات تاریخ شفاهی ایران" برداشتم.
1 comment:
او را ٢٥ سال قبل در لندن ديدم. هميشه در تلاش براى جلب حمايت از مبارزات كاركرى در ايران بود. يادش زنده بماند.
سلسان. فدايى اكثريتى
Post a Comment