31 January 2010

باز می‌کُشند

باز دو نفر را اعدام کردند و جار زده‌اند که گروهی دیگر در صف اعدام‌اند. نمی‌دانم که در طول تاریخ این سرزمین، آیا هرگز حکومتی بر کار بوده که مردم خود را نکشته‌باشد؟ گمان نمی‌کنم. کی می‌رسیم به آن‌جا که دولت حاکم بر ایران حتی مخالفان خود را دوست داشته‌باشد؟ کی حکومت و قوه‌ی قضائیه نقش قاتل بودن را کنار می‌نهند؟ کی مجازات اعدام در این سرزمین لغو می‌شود؟

دوستان و آشنایان به‌درستی می‌پرسند که کار جدول نام کشتگان دانشگاه به کجا رسید. گروه بزرگی از هم‌دانشگاهیان به فراخوانم پاسخ دادند و جدول تا حدود زیادی تکمیل شد. آن را همراه با نوشته‌ی کوتاهی برای نشریه‌ی آرش که در پاریس منتشر می‌شود فرستادم و امیدوارم که در شماره‌ی آینده چاپش کنند.

از همه‌ی شمایانی که برای تکمیل جدول یاریم کردید بی‌نهایت سپاسگزارم. خواهش می‌کنم که تا تعیین تکلیف انتشار آن کمی صبر کنید تا پس از آن جدول تکمیل‌شده را برای همه‌ی شما بفرستم.

1 comment:

حسن said...

فكر ميكرديد اينها نمي كشند يا نكشته اند كه متعجب شده ايد؟
تا زماني كه حكومت هاي ديني ويا حكومت هاي غير دموكراتيك بر اين كشور حكومت مي كند روال همين است
نكته مهم اين است كه اين خشونت ذاتي اين مردم است همان جدول كشتگان خود را ببينيد حداقل 2 مورد خليل رفيعي طباطبائي و مجيد شريف واقفي در تصفيه حساب هاي درون گروهي كشته شده و منظور من اين است كه تا ريشه هاي خشونت كه آنهم به زعم اين حقير جزم انديشي است خشك نشود همين آش است و همين كاسه و نمي خواهم تلاش عزيزان در قبل از انقلاب را ناديده و لوث نمايم ولي به گمانم اگر گروه هاي چپ نظير مجاهد ها و چريك ها مي توانستند قدرت را به دست بگيرند به حتم بسيار خشن تر بودند