نقدی تازه بر کتابم "قطران در عسل" در وبگاه "دویچه وله" فارسی منتشر شده‌است، در این نشانی.
پیشتر نیز نقد دیگری در چند وبگاه منتشر شد. این نشانی را ببینید.
پیشتر نیز نقد دیگری در چند وبگاه منتشر شد. این نشانی را ببینید.
27 February 2015
22 February 2015
در آن‌سر دنیا
در پنج هفته‌ی گذشته به آن‌سر دنیا رفتم و در نیو زیلند، استرالیا، سنگاپور و هنگ‌کنک گشتی زدم. ببینم آیا همتی می‌کنم و تخته‌کلیدم (قلمم) خوش می‌چرخد که در هفته‌های آینده بتوانم سفرنامه‌ای هرچند کوتاه بنویسم؟ تا ببینیم! دست‌به‌نقد این دو عکس را از سنگاپور و از سرزمین "ارباب حلقه‌ها" (میلفورد Milford Sound در نیو زیلند) داشته‌باشید (رویشان کلیک کنید).
01 February 2015
بیابان را سراسر، مه گرفته‌ست
احمد شاملو: مه
بیابان را سراسر، مه گرفته‌ست
چراغ ِ قریه پنهان است
موجی گرم در خون بیابان است
بیابان، خسته
------------------لب‌بسته
----------------------------نفس‌بشكسته
----------------------------در هذیان ِ گرم ِ مه، عرق می‌ریزدش آهسته از هر بند
«– بیابان را سراسر مه گرفته‌ست. [می‌گوید به خود، عابر]
---------سگان ِ قریه خاموش‌اند
---------در شولای مه پنهان، به خانه می‌رسم. گل‌كو نمی‌داند. مرا ناگاه
---------در درگاه می‌بیند، به چشم‌اش قطره اشكی بر لب‌اش لبخند،
---------خواهد گفت:
«– بیابان را سراسر مه گرفته‌ست... با خود فكر می‌كردم كه مه،
---------گر هم‌چنان تا صبح می‌پایید مردان ِ جسور از خفیه‌گاه ِ خود
---------به دیدار ِ عزیزان باز می‌گشتند.»
[]
بیابان را
---------سراسر
-------------------مه گرفته‌ست.
چراغ ِ قریه پنهان است، موجی گرم در خون بیابان است.
بیابان، خسته لب‌بسته نفس‌بشكسته در هذیان ِ گرم ِ مه
------------------------------------عرق می‌ریزدش آهسته از هر بند...
1332
بیابان را سراسر، مه گرفته‌ست
چراغ ِ قریه پنهان است
موجی گرم در خون بیابان است
بیابان، خسته
------------------لب‌بسته
----------------------------نفس‌بشكسته
----------------------------در هذیان ِ گرم ِ مه، عرق می‌ریزدش آهسته از هر بند
«– بیابان را سراسر مه گرفته‌ست. [می‌گوید به خود، عابر]
---------سگان ِ قریه خاموش‌اند
---------در شولای مه پنهان، به خانه می‌رسم. گل‌كو نمی‌داند. مرا ناگاه
---------در درگاه می‌بیند، به چشم‌اش قطره اشكی بر لب‌اش لبخند،
---------خواهد گفت:
«– بیابان را سراسر مه گرفته‌ست... با خود فكر می‌كردم كه مه،
---------گر هم‌چنان تا صبح می‌پایید مردان ِ جسور از خفیه‌گاه ِ خود
---------به دیدار ِ عزیزان باز می‌گشتند.»
[]
بیابان را
---------سراسر
-------------------مه گرفته‌ست.
چراغ ِ قریه پنهان است، موجی گرم در خون بیابان است.
بیابان، خسته لب‌بسته نفس‌بشكسته در هذیان ِ گرم ِ مه
------------------------------------عرق می‌ریزدش آهسته از هر بند...
1332
Subscribe to:
Posts (Atom)
